مثل وقتی که فکر میکنم بابا حواسش به من نیست و بعد متوجه میشم که ریزبینانه تر از من ، اونه !

درون ِ من پر از تناقض ها و پارادوکس های سرکشه که اگه طغیان کنه ،میشینم یه گوشه و دستمو میزنم زیر چونه ام و فکر میکنم که "چــــرا" ! پارادوکسایی که نمیدونم از کجا اومدن و فرکانسشون داره تغییر میکنه مدام ! و گاهی واقعا کلافه میکنه آدم رو و میمونی هاج و واج که چه گِلی به سرت بگیری ! من در عین ِ اینکه میتونم بازیگوشی کنم و دیر برم سراغ درس یا حتی بگم "حسش نیســـــت ! "  ، میتونم به همون نسبت عاشق فقط و فقط خر زدن باشم ! در عین ِ اینکه معقدم یه دختر باید محکم باشه و به احد الناسی وابسته نباشه ؛ با خوندن یه شعر ، یه رمان ،شنیدن یه آهنگ عاشقانه ی دلنشین ، یه لبخند پت و پهن بشینه روی صورتم! در عین اینکه اونقدر محکم و جدی رفتار میکنم با دیگران به همون نسبت راحت و در عرض دو سوت ناراحت میشم و طرف هم به ذهنش خطور نمیکنه که این ظاهر ِ قوی چطور میتونه یه درون ِ نازک نارنجی داشته باشه ! در عین اینکه میتونم متنفر باشم از تنهایی ولی همونقدر توانایی عُزلت نشینی و تنها کردن خودمو  داشته باشم و تازه یجوری هم رفتار کنم که انگار کک ام هم نمیگزه !!! همونقدر که عاشق مامان بابام ام و بهشون وابسته، یه روز که هر کدوم خونه نیستن ، دلم بگیره ، ولی هم چنان بخوام روی پای خودم بایستم و خودم تنها تنها گلیم خودمو از آب بکشم ! بدون ِ اینکه بابا حمایت های همیشگیش باشه یا مامانی باشه که بخواد قوت قلب بده بهم ! همونقدر که میتونم به فلانی بگم خوب باش و بخند و ولش کن مهم نیست و تو باید خوب باشی همیشه، همون قدر توی دلم – به اندازه ی خودش - غصه اش رو میخورم و بیشتر از همه چی اینکه نمیدونم چه غلطی کنم تا حالش خوب بشه! تازه فکر کنید که این درون ِ پر پارادوکس ، بخواد افسارگسیخته هم بشه ! اونوقت حداقل نصف انرژی ِ یک هفته میره برای سر ِ جا نشوندن ِ این طوفان!

 

+ طوفانی که اینبار زود کنترلش کردم :]

هَر آن غافِل چُرهَ ، غافِل خورَه تیر

+ "گفته بودم چو بیایی غم ِ دل با تو بگویم / چه بگویم! که غم از دل برود چون تو بیایی ! " :))

 

+ احساسی که ما به آدما داربم ، اونا هم متقابلن این حسو به ما دارن ! اینو باور کنیم ! :دی

 

+میشد کلی عطر ِ خوب رو توی چارخونه اش ، حبس کرد که خاطراتو یاد آوری کنن! اون پیراهن ِ سفید با چهارخونه های درشت ِ نارنجی و سورمه ای ، آنچنان خوب دلبری میکرد بین پیراهن های دیگه ، که مهم نیست مردونه اس یا دخترونه! مهم اینه که من عاشقش شدم و فردا پس فرداس که برم بخرمش ! :))))) تا مشتی باشد بر دهان استکبار جهانی حتی :| :پی

 

+ شما رو به هر مقدساتی که میپرستید قسم میدم که اگر از گردش ِ روزگار ِ بوقلمون صفت عینکی شدید ؛ تا یک هفته نیایید، قبل از شروع درس ، معلم را صدا زده و بگویید :" آقای / خانم ایکس ! نگاه کنید من عینکی شدمممم ( :| ) . عینکم خوبه ؟ بهم میاد ؟ " :| به همین سوی چراغ ِ سر در ِ فیلینگ نوشت یه هفته اس ذکر هر روز یکی از هم کلاسیامون همینه !!! o_O حالا بخش جالب ماجرا اینه که به همین جمله اکتفا نکرده و یه عکس گذاشته روی پروفایل تلگرامش بدین شرح که انگار برگ برگ ِ کتاب ها رو جدا کرده و درهم برهم چسبونده به یه دیوار :O و دست راستشو کرده توی قوطی گواش و تق تق تق زده روی برگه هایی که روی دیوار چسبیده 0_0 خودشم با یه ژست ِ فلسفی و شکست عشقی وار ایستاده جلوی دیوار و عینک ِ هری پاتریشو زده و یه کاغذ هم گرفته دستش بدین مضمون که " عینــــــکی شدم :| " . ( # 405 ایا سرویس میشوند! برنامه ی امشب سینماها :||| )

 

+ کم بوده که از این خود شکر بازی هاااا ( ! ) دربیارم =) ولی این دفعه تقصیر خود ِ آقای واو. بود :)))) آقای واو. ( که معرف حضورتون هستند و ادبیات درس میدهند :پی ) سر کلاس کلی بیت های قشنگ میخونه برامون! که گاهی به درس اون جلسه مربوطه و قرابت داره یا بیتی هست که اگه موشکافانه نگاه کنی بهش ، کلی درس روزمره میگیری. و از زیر دست من در نمیره و معمولا یادداشت میکنم!  امروز دو بیت شعر از باباطاهر گفت برامون و هم قرابت داشت با درسی که توی کتابمون هست و هم اینکه من کلی چیز ازش یاد گرفتم! :)))) گفتم :"میشه اینو پای تخته بنویسید ؟ :))) " ( چون شعر ِ همدانی بود ، کلماتی داشت که یاد نداشتم بنویسم! :دی ) میخواست بنویسه ها پای تخته ! =))) یهو نظرش عوض شد گفت :"کتاب ات رو بیار بعدا که با خط خودم برات بنویسم ! :) " :دی حالا منو میگید ! =)))) روی ابر ها بواقع ! :دی (بهدا شاید بهتون گفتم که چرا روی ابر ها -_- ولی ما از اون خونواده هاش نیسدیم فال ِ تیچر هامون بشیم :| والا :| ) خلاصه زنگ تفریح که تموم شد ، بشکن زنان ، خودکار صورتی و کتاب ادبیاتو زدم زیر بغل و بدو بدو دفتر آقایون =) خلاصه با همون خط خوشگله اش اینو نوشت ! :))))))

 

 

تو یه گلخونه ای ! :دی

"بهار " شدی که بهار بمونـــی ! نه خزونی که گاه و بی گاه میباره و آخر هم برگی روی شاخه هاش نیست و تسلیم خفته شدن میشه! بهار بودی که از ازل ، آواز ِ سبزی و شبنم به برگ نشوندن رو توی گوش ِ ارغوان و بید و اطلسی میخونه !بهاری که باید تا ته ِ ته بهار بمونه و سرسبز. مثل فروردین اش با خبر های خوب و روشن ، مثل اردی بهشت اش پر از بوی نارنج ِ شیراز و مثل خرداد اش کوله ی بار بستن و ایستادن و قوی تر از قبل شدن و از پشت ِ پنجره ی نگران ، منتظر ِ بهـآران بعدی که با ریشه تر از قبلی باشه !

فروردین و اردیبهشت و خرداد ات اونقدر گرما بخش هستند که بشه طی کرد 9 ماه ِ گرم و بارونی و سرد ِ بعدی رو !

+ بهارانم آرزوست ! ;)